Mıntıkamız oldukça uzun olduğundan ve 2000 yılına kadar işyerimize ait karayolu vasıtası bulunmadığından istasyonlara bakım ve arıza işleri için hep trenlerle gider gelirdik..Balıkesir hattı için halan işlemekte olan ve sabah 07.30 hareketli Ege Ekspresini kullanır Afyon hattı içinse 2 yıldır yol çalışmaları nedeniyle işlemeyen ve sabahları 08.50 hareketli Afyon Posta trenini kullanırdık..
İşlerimizi görebilmek için trenlere bağımlı olmamız biraz sıkıntılı olurdu,şöyle ki ; trenle ancak bir istasyona gidebilirdik yada daha fazlası için birden fazla ekipler oluşturmak zorunda kalırdık..Daha da sıkıcı olanı ise ege ekspresinin dönüş karşılığı eskişehire 18.30 olduğu için istasyondaki işlerimiz 3-4 saatte bitmesine rağmen bir o kadar da istasyon içerisinde boş boş tren beklemek durumunda kalırdık..Eskiden istasyon personeli daha sıcak olduklarından ve başka da şansımız olmadığından bunu pek de dert etmezdik ve tren gelene değin istasyonda yemeğimizi yedikten sonra görevli memur arakdaşla sohbet eder,çay içer televiyon seyreder ve trene kadar vakit öldürürdük..En çok canımızı sıkan şey ise zaten iple çektiğimiz tren saatinin çoğu zaman trenin tehir etmesi sonucu daha da uzaması olurdu,yarım saat bir saat önemli değildi ama bazı zamanlar 3-4 saat geciktiği ve eve ancak gece saatlerinde dönebildiğimiz günler olurdu..
2000 yılı başlarında işyerimize Pendik elektrifikasyon gruptan çıkma eski bir 1984 model enter pikap verilmesiyle beraber trene olan bağımlılığımız da sona erdi ve bu geniş araçla birlikte hem daha çok istasyona giderek aynı gün içerisinde daha çok iş yapabilme kabiliyetine kavuştuk hem de saatlerce istasyonlarda boş boş tren bekleme sıkıntısından kurtulduk..
Ancak bu arç da çok eski model olduğundan sık sık arıza yapardı ve kliması olmadığından,ısıtıcısı da arızalandığından özellikle kışın oldukça sıkıntı yaşardık ama yine de trenlere bağımlı olmaktansa bu sıkıntılara katlanırdık..
2007 yılı içerisinde TCDD'nin iş araçlarını taşeron firmalara vermesiyle beraber bu eski ve sorunlu pikap araçtan da kurtulduk ve şimdi hem yaşı genç hem de içinde kliması olan araçlarla istasyonlara rahatça gidip gelebilmekte ve işlerimizi rahatça görebilmekteyiz..
Ama trenlerle işe gittiğimiz zamanlar yine de hafıza dimağımda kalan birşeyler varki özellikle ege ekspresinde sabahları yola giderken tren biraz da soğuksa ki çoğu zaman ısıtılması geç sürdüğünden kışın üşüye üşüye giderdik ve ancak Kütahyaya gelince ısınabilirdi koltukta uyumak gayet zevki olurdu ve bir seferinde de yalnızken uyku o kadar talı gelmişki gideceğim istasyonu dahi uykum nedeniyle geçmişim ..Bir de ege ekspresinin yemekli vagonunda sabah çayını parayla da olsa bir yandan tren camından yol kenarlarındaki manzaraları seyretmek bir taftan da soğuk ten içinde sıcak bir çay içmek oldukça zevkli olurdu..